[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
De wind ging door mijn haar.
mijn gezicht stond op onweer.
Na een poosje hard door rijden kwamen we bij het paleis aan.
Ik was gedreven en stormde het paleis in.
Een paar wachters kwamen op me af "Mevrouw u kunt niet zomaar.."
Ik keek ze vals aan "Onze koning is gedood en een kind is ontvoerd waar is Thomas !" schreeuwde ik.

Opeens kwam de koningin van de rijk na ons toegelopen.
"Thomas is hier niet maar waar gaat dit over."
Ik pakte mijn zwaard maar Robin hield me tegen en legde alles uit."
De vrouw schok en moest even zitten "Zo ken ik Thomas niet maar hij is de laatste tijd zo stil ."
Ik keek haar aan "De tijd dringt weet u waar die is ?"
Ze schudde haar hoofd "Ik zal het niet weten."
Ik stond op en liep weer na buiten.
Robin liep na me toe "Merel wacht nou even ."
Ik keek hem aan "Robin we hebben geen tijd straks vinden we 2 doden hij is in alles in staat als die niet de liefde van Olivia krijgt."
Robin knikte.
Ik floot op mijn vingers en Eros kwam aan gedraven.
Robin pakte zijn paard en we gingen weer op pad.
"We kammen het hele bos tussen ons en hun rijk door."
Robin keek me even aan "Maar dat bos is enorm groot die gaat helemaal door tot de bergen."
Er liep een traan over mijn wang "de wachters zoeken al aan ons kant dan zoeken wij aan de hun kant."
Opeens hoorde ik paard getrappel achter me."
Ik keek na achteren en zag de broers van Thomas achter me met wachters "We gaan jullie helpen. Onze broertje is niet zich zelf en we willen hem graag heelhuids thuis krijgen" was de antwoord van de oudste broer.
Ik knikte "We kammen het bos uit."
We lieten onze paarden galopperen naar het bos toe.

Olivia Elaine Newton

Thomas kijkt me aan " je kan me maar op één manier stoppen " zegt Thomas dan.
Ik zat in een enorme tweestrijd .. Ik wou mijn kind niet dood hebben maar ik wou Edward ook niet veraden dood of niet ..
Ik huilde maar " geef nu je antwoord ! " roept hij dan dreigend terwijl hij het mes op de keel van Amelia hield.
Ik dacht na, honderden gedachtes vlogen door mijn hoofd.
Voor ik het wist sneed Thomas de keel door van Amelia .. Er brak iets in me " nee ! " begon ik keihard te gillen .. Ik begon hysterisch te huilen.
" Wat heb je gedaan ?! Ik zou nooit met je trouwen ook al zou je me er voor willen vermoorden ! " roep ik dan hysterisch uit.
Mijn hart was gebroken, Thomas keek naar het levenloze lichaampje in zijn armen .. Zelfs hij leek er spijt van te hebben.
Er verschenen tranen in zijn ogen, maar dan kijkt hij mij weer boos aan " het is je eigen schuld dat je kind en je verloofde dood is !je had mijn liefde moeten accepteren ! " roept hij uit.
Ik schud mijn hoofd " Edward is niet dood !" roep ik dan hartverscheurend uit .. Maar ik geloofde het zelf niet eens .. Ik was bij hem weg gehaald.

Merel :
Opeens hoorde ik gekrijs.
Ik keek na Robin en de broer van Thomas "hoorde jullie dat ook ?" Robin knikte en ook de broer knikte.
We spoorde onze paarden erna toe.
Ik stapte af en pakte mijn zwaard."Ik ga alleen na binnen" zei ik snel.
De broer protesteerde heel even maar Robin zei dat die dat moest doen.
Ik sloop heel stil na het raam bij de hut.
Ik zag Olivia en het kind levenloos in de armen van Thomas.
Ik drukte mijn hand even voor me mond en er liepen tranen over mijn wangen.
Ik was verstijft.
Robin keek hoe ik daar zat.
Ik probeerde me bij elkaar te rapen.
Opeens ging er een knop om en werd het zwart voor mijn ogen.
Ik deed de deur open en voor ik het wist haalde ik mijn zwaard door een paar mannen heen.
Thomas schrok en ik hield mijn zwaard bij zijn kil.
Ik gaf een sein dat Robin en de broer konden komen.
en die liepen ook na binnen.
de broer keek na de doden baby "Thomas wat heb je gedaan !" schreeuwde die.
Robin nam het zwaard over en ik knielde voor de hysterische Olivia neer.
Er liepen tranen over mijn wangen ik omhelsde haar.
Opeens liep er een paar wachters van ons ook na ons toe.
Eentje had goed nieuws "Edward leeft nog maar de koning was niet meer te redden."
Ik knikte en bedankte ze voor het nieuws.
De wachters namen Thomas mee de broer protesteerde maar het was de wet hij had een lid van ons koningshuis gedood en was nu officieel ons gevangenen.
Iedereen liep de hut uit.

Ik zat nog bij Olivia.
Het baby lijkje was ook mee genomen en in doeken gewikkeld.
Ik probeerde Olivia overeind te krijgen.
Robin hielp me uiteindelijk om haar op Eros te zetten.
Ik ging achter haar op Eros zitten.
Olivia was verdoofd ze zei niks meer en huilde ook niet meer haar ogen stonden er leeg bij.

Ik spoorde Eros aan en we waren snel terug bij het paleis.
Ivon hielp Edward na buiten te lopen.
Ivon zag mijn gezicht en die van Olivia "Waar is het Amalia?" Ik schudde mijn hoofd.
Ik hielp Olivia van Eros af.
Ik keek na Edward "zorg goed voor haar dat zal ze nodig hebben." Edward knikte.
Ivon omhelsde me even "Je hebt goed gehandeld."
Ik keek hem aan "En Edward is de wond erg?"
Ivon schudde zijn hoofd "het was een schaafwond maar hij heeft wel veel bloed verloren." Ik knikte "Gelukkig."

Olivia Elaine Newton

Ik staarde wat voor me uit, Edward had zijn arm om me heen geslagen.
Ik was wel blij dat Edward nog leeft, maar ik voelde me verdoofd en leeg .. De beelden schoten door mijn hoofd.
Het gene wat Thomas zei bleef ook de hele tijd doo mijn hoofddwalen .. Het was mijn schuld .. Het was mijn schuld .. Het was mijn schuld.
Het beeld schoot weer door mijn hoofd, ik begon werte huilen en te gillen, ik kromp in elkaar.

Merel :
Ik zag dat een paar wachters Thomas naar de kerker brachten.
Ik rukte me los bij Ivon.
Mijn bloed begon te koken.
Ik liep naar Thomas toe en gaf hem vol een klap in zijn gezicht en een trap in zijn buik."Hoe kon je na al die jaren dat we elkaar kennen hoe kon je ?"
Thomas keek me aan "Jij had ook zo gevochten voor iemand waar je van houd jij had dat vroeger voor mij gedaan om maar bij me te kunnen zijn." Ik gaf hem nog een klap in zijn gezicht "je bent een vreemden voor me jij betekend helemaal niks meer voor me en ik zal er voor zorgen dat je hangt."
Thomas keek me aan . "breng hem weg!" schreeuwde ik tegen de wachters.

Ivon keek me aan zo kende die me niet .
Ik was woedend.
Hoe kon hij dat een kind aan doen.
Robin liep na me toe.
Ik keek hem aan "Robin nu niet."zei ik tegen hem.
Ik liep na binnen .
ik keek in ene spiegel in de hal.
Ik zag me zelf .
Mijn vuist balde en voor ik het wist sloeg ik keihard tegen de muur naast de spiegel.
Ivon stond achter me.
Ik keek hem aan en barsten in tranen uit.
Ivon ving me op en omhelsde me.

Olivia Elaine Newton

Edward hielp me weer een beetje overeind en sloeg zijn armen stevig om me heen.
Hij wist ook even niet wat te zeggen, hij wrijft met zijn hand over mijn rug.
" Gelukkig leef jij nog " weet hij dan uiteindelijk uit te brengen.

Merel :
Ik werd opeens misselijk.
en uiteindelijk gaf ik ook over .
Ivon wreef over mijn rug.
Het waren de spanningen die eruit kwamen.
Ivon gaf me uiteindelijk een doek voor mijn mond.
Ik keek hem aan "het spijt me."
Ivon begon te lachen "je hoeft geen spijt me te zeggen als je overgeeft ."
Ik begon ook de lachen .
Maar mijn gezicht vertrok snel."Ik ga even na Olivia toe."

Olivia Elaine Newton

Ik bleef maar huilen en huilen, alles bleef maar door mijn hoofd schieten.
Ik zakte door mijn benen heen, Edward vangt me net op tijd op .. Ik begin nog hysterischer te huilen " nee .. Nee .. Nee " breng ik dan huilend uit.

Merel :
Toen ik de kamer van Olivia binnen kwam zag ik Olivia hysterisch doen.
Ik liep naar haar toen en zonder enige twijfel gaf ik haar een klap in haar gezicht.
Ze keek me aan "Sorry maar je moet rustig worden."
Edward hielp me met haar overeind te krijgen en zette haar in een stoel.

Olivia Elaine Newton

Er liepen nog steeds wat tranen over mijn wangen.
Ik staar weer voor me uit " het is mijn schuld " zeg ik dan terwijl ik maar voor me uit blijf staren.
" Als ik niet zo lang had gewacht met mijn antwoord .. Dan .. " zeg ik dan terwijl het beeld op mijn netvlies gebrand staat.
Merel geeft me nog eventjes een klap, ik stop met staren en kijk haar even verbaasd aan.
Ik voelde de pijn niet eens ..

Merel :
Ik keek haar boos aan "Amalia heeft haar leven gegeven voor jou ze was zo klein maar nu al de dapperheid van haar moeder ze huilde waarschijnlijk niet eens." schreeuwde ik.
"Olivia ik kan het niet aan dat je zo doet en dat weet je en ik kan het niet meer aan om dit aan te zien."
Ik liep naar de deur opening "Ik ga morgen op vakantie samen met Ivon ik wil rust."

Olivia Elaine Newton

Ik schrok wat van Merel en keek naar de grond, Edward slaat zijn arm eventjes om me heen.
Ik schud zijn arm even van me af, Amelia had niet gehuild maar hoe had ze dat kunnen doen als je keel ineens doorgesneden word.
En ze had haar leven niet hoeven te geven als ik op Thomas had geantwoord .. Maar dan was ik nu niet meer bij Edward geweest.
Ik snapte dat Merel op vakantie wou .. Maar ik zou haar gaan missen, eerst mag ik niet naar haar toe en nu wilt ze bij me weg, ergens snapte ik haar wel.
Ik zou intussen mijn leven weer op proberen te pakken, opeens sta ik op " ik wil even naar de koningin toe om haar te condoleren " zeg ik dan.
Edward kijkt me even verbaasd aan " Olivia blijf nou eerst gewoon even rustig zitten " zegt hij dan.
Ondanks wat er gebeurd was deed hij zo zijn best, ik sla mijn armen om Edward heen " Olivia wat er ook gebeurd, we blijven doorgaan met ons leven, we gaan gewoon trouwen en ik houd nog steeds met heel mijn hart van je. Ik ben zo blij dat ik jou niet kwijtgeraakt ben. En het is jouw schuld niet .. " zegt hij dan.
Er loopt even een traan over mijn wang " ik houd ook van jou " zeg ik dan.

Merel :
Ik liep naar mijn kamer Ivon zat daar.
Ik had hem alles verteld "Dus je wilt nog steeds op vakantie ?" Ik knikte.
"Ik moet gewoon even weg even rust ." zei ik met tranen in mijn ogen.
Ivon stond op en omhelsde me "Ik snap het."

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk lopen we naar de koningin toe, betraand zit ze er bij.
Als we binnen komen kijkt ze even op " ik wil u graag condoleren " zeg ik dan.
Ze staat op en vliegt me om mijn nek, ze barst weer in tranen uit.
Opeens bedacht ik me dat de laatste tijd wel veel mensen me huilend om mijn nek vlogen .. Niet dat ik het erg vond.

Merel :
Ik zat even stil op het bed.
Er vielen tranen op de grond "Hoe kan ik dat Olivia aan doen." Ivon kwam bij me zitten "Je moest wel juist omdat je van haar houd."

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk wou Edward weer met me naar de kamer lopen " ik ga even buiten wandellen, ga jij maar even rusten " zeg ik dan.
Edward kijkt me even aan maar knikt dan uiteindelijk.
Ik loop naar beneden toe en ga dan naar buiten toe, ik loop even naar de kei waar ik en Edward wel eens zonsop- en ondergang keken.
Ik ga eventjes zitten en haal diep adem.

Merel:
Ik gaf Ivon een kus.
Hij was gewoon altijd zo lief en had altijd wel een antwoord.

Voor ik het wist viel ik in slaap.
Ik was ook erg moe na dit alles vooral omdat ook mijn lichaam nog moest herstellen.
Ivon legde me goed neer en deed de dekens over me heen.

Olivia Elaine Newton

De zon begon al langzaam onder te gaan, ik kijk er naar.
" Het is werkelijk prachtig mevrouw Newton " hoor ik dan achter me.
" De zonsopgang is nog spectaculairder " zeg ik dan.
Edward komt even naast me zitten " gelukkig is hij nu opgesloten .. " zegt Edward dan.
Ik schud mijn hoofd " ik snap het niet, vroeger was hij zo lief .. Nouja hij kon slecht tegen zijn verlies als ik hem weer is inmaakte met een gevecht .. Maar hoe heeft hij ooit zo kunnen worden ? " zeg ik dan.
" Liefde maakt de man blind zeggen ze " antwoord Edward dan.
Ik kijk Edward even aan " maar jij zou toch ook niet zulk soort dingen doen .. Toch ? " vraag ik dan.
Edward schud zijn hoofd " nee zoiets zou ik je nooit aan doen " zegt hij dan.
Ik leg mijn hoofd tegen hem aan.

Merel :
Ik werd vroeg wakker de zon was nog niet eens op.
Ik keek om me heen en zag dat Ivon nog sliep.

Ik pakte mijn avondjas en deed hem om me heen.
Ik zuchtte even en liep met mijn bloten voeten de hal in.
Ik liep naar de kerker.
Ik moest het weten.
Thomas begon te lachen toen die me zag "ziet er goed uit Merel."
Ik keek hem aan "Hoe heb jij ooit zo kunnen worden?"
Thomas lach ging weg.
De kerkers zagen er donker uit.
Maar daar was ik wel aan gewend.

Thomas liep naar de tralies en keek me aan "wist je dat je eigenlijk hele mooie ogen heb."
Ik begon te lachen "verspil je me je praatjes en geef gewoon antwoord , voel je je eenzaam ? zo vaak afgewezen ? of is het ware liefde ?"
Thomas keek me aan ik zag dat heel even de oude Thomas weer te boven kwam "Ik hou van haar maar ze wees me keer op keer weer af ik probeerde het maar ze zit inmijn hoofd en ik krijg het er niet uit , en dat kind dat leek op haar en ik wou haar pijn doen zoals ze mij pijn had gedaan maar uiteindelijk heb ik er spijt van ."
Heel raar maar ik kreeg medelijden met hem.
Niet om wat die had gedaan maar om wat die zich zelf heeft aangedaan.
Ik draaide me om ik zuchtte even diep.
Er gingen van alles door mijn hoofd.
"Heb je al gegeten ?" vroeg ik toen maar aan Thomas ?"
Thomas schudde zin hoofd.
Ik liep heel even weg en kwam toen later terug met een bord eten.
Ik schoof het na hem toe.
"Waarom ben je opeens zo lief voor me ?"
Ik schudde mijn hoofd "Ik weet het niet liefde maakt je blind denk ik en ja jij bent een oude liefde van me en op één of andere manier heb ik altijd om je gegeven."

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk was ik met Edward naar boven gegaan .. Ik was in slaap gevallen maar werd ook alweer snel wakker.
Ik vroeg me nog steeds af waarom Thomas dit alles had gedaan, misschien dat ik het ooit eens aan hem kon vragen.
Maar ik durfde hem nu niet onder ogen te komen.
Toen ik hem pasgeleden weer sinds tijden zag leek hij zo aardig .. Totdat .. En dan nog toen mijn vader zijn wachters aan zouden komen vallen.
Toen was hij ook lief .. Hoe hij uiteindelijk weg liep .. Zou liefde dan echt blind maken.
Ik loop even naar de kinderkamer en ga met mijn hand over het wiegje " je was er maar kort .. Maar ik hield wel veel van je " zeg ik dan zacht.
Uiteindelijk loop ik de kinderkamer weer uit, Edward lag nog rustig te slapen.
Ik loop de kamer uit en loop even door de hal heen.

Merel :
Uiteindelijk na lang praten en nagedacht te hebben liep ik weer door de hallen van het paleis.
Ik bedacht dat ik wel ene beetje trek had en na de keuken zal lopen.
Opeens zie ik Olivia lopen naja ik botste zowat tegen haar aan.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel even aan " ooh sorry ik zat niet echt op te letten " zeg ik dan tegen haar.
" Alvast veel plezier voor op de vakantie " zeg ik dan nog met een kleine glimlach.
Ik wou weer doorlopen door wat Merel gister zei, ik wou haar even haar rust gunnen.

Merel :
Ik keek even na de grond en zuchtte "Olivia wacht."
Olivia draaide zich om "Heb je zin in warme melk ?"

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel even aan en moest in mijn hoofd best een beetje lachen.
" Dat lijkt me heerlijk " antwoord ik dan met een kleine glimlach.
Merel loopt naar me toe en daarna lopen we door naar de keuken.

Merel :
De keuken was donker en stil.
Ik deed even een kaarsje aan en maakte wat melk klaar.
ik schonk het in twee mokken en gaf Olivia er één.
"Ik heb Thomas gesproken ." zei ik toen zacht.
Olivia keek me even wat verbaasd aan.
"Ik weet niet wat ik moet denken ."
Olivia luisterde mijn verhaal toe.
Ik legde het uit wat die allemaal tegen me zei.

Toen het verhaal klaar was nam ik snel een slok.

Olivia Elaine Newton

Ik nam een slokje van mijn melk en liet het even tot me bezinken wat Merel zei.
" Ik vraag me af wat hij bedoelt met zo vaak afgewezen .. Hij vertelde me pas dat hij van me hield toen ik hem tegen kwam nadat .. De .. Boerderij in brandstond. Ik vertelde hem nog dat ik verloofd was .. " zeg ik dan.
Ik neem nog een slokje van mijn melk " zou liefde dan toch blind maken ? " zeg ik dan.

Merel :
"Ik denk van wel ik zal niet weten hoe ik zonder Ivon zal moeten." ik nam nog een slok.
"Als je niet wilt dat ik morgen ga moet je het zeggen dan blijf ik." zei ik snel.
Ik draaide even om na een kast en pakte wat koekjes.
Ik nam een hap.

Olivia Elaine Newton

" Daar heb je gelijk in " zeg ik dan, misschien moest ik binnenkort dan maar eens met hem gaan praten.
" Je verdiend het om op vakantie te gaan, even rust .. Ik zal je natuurlijk wel heel erg gaan missen, maar daarvoor kan ik je toch niet tegen houden en dat zou ik ook niet willen " zeg ik dan met een kleine glimlach.

Merel :

Ik begon ook te glimlachen "Dankje."
Ik moest heel even denken aan de kleine Amalia ik had haar nog niet eens gezien ja dood.

Er liep heel even een traan over mijn wang.
Ik veegde hem heel even weg "Het spijt me." zei ik snel.
Ik keek even door de keukenraam en zag de zon opkomen.
Ik nam nog een slok en pakte wat ingrediënten "ik had eens beloofd om je te leren brood te bakken ." glimlachte ik.

Olivia Elaine Newton

Ik sta op en geef Merel nog even een knuffel " je hoeft je excuses niet aan te bieden " zeg ik dan.
Dan laat ik haar weer even los " dat zou je inderdaad eens doen " giechel ik dan.